جنم(با فتحه ج و ن) اصطلاحی قدیمی به معنی ذات و طبیعت و سرشت است (دهخدا) که به خاطر استفاده اش در برخی سریال های تلویزیونی کاربرد گسترده تری در زبان عامیانه و ادبیات شفاهی و مکتوب فارسی امروزی یافته است.البته امروزه بار معنایی این اصطلاح به تدریج در زبان مردم به عرضه و جربزه هم توسعه یافته یعنی وقتی در مورد یک نفر می گویند فلانی جنم فلان کار را دارد ، منظور تا حدود زیادی این است که عرضه و توان آن کار را دارد. اما اصل این لغت بنا به نوشته ای از اصطلاحات مرتاضان هندی بوده است به معنای کالبد و قالب دیگری که روح پس از عبور از یک کالبد مادی وارد آن می شود ( معتقدین به تناسخ) ، این اصطلاح از طریق دراویش ایرانی که با فرهنگ هندی آشنا بودند با معنای اخلاق و خوی وارد زبان فارسی شد.به این صورت که وقتی می گفتند فردی خوش جنم یا بد جنم است یعنی خوش اخلاق یا بد اخلاق است. ظاهرا این واژه به تدریج با حفظ کلیت معنایی خود توسعه بار معنایی نیز داشته است.
بدون دیدگاه »
بدون دیدگاه